Recensie: Hans Teeuwen, niet spiksplinter wel als vanouds
Columns: Letterlijk Lobke
Nondekanonnen, daar zit je dan op de een na voorste rij bij Hans Teeuwen. Hooggespannen verwachtingen, angst voor wat komen gaat. Want Hans Teeuwen, dat is toch die absurdistische clown zonder remmen? En jawel hoor, ook na zeven jaar afwezigheid is Hans Teeuwen nog altijd diezelfde cabaretier. Geen verfijning, geen diepgang. Nee, gewoon snoeihard als vanouds.
Een paar uur voor aanvang van Spiksplinter in het Eindhovense Parktheater blijkt er nog één plaatsje in de zaal vrij te zijn. Vast ergens weggemoffeld in een hoek. Maar nee, de een na voorste rij, op de hoek. Teeuwen banjert deze show een aantal keer voorbij, wat voor klamme handjes zorgt. Want Teeuwen staat bekend als onvoorspelbaar.
De komst van Budelnaar Hans Teeuwen in cabaretland maakt in 1994 veel los. Zijn onnavolgbare kijk op de wereld zorgt voor een shockeffect, net als zijn platte, perverse fratsen. Ja, hij is zot. Maar juist die kronkel in z’n hoofd zorgt voor onovertroffenheid. Niets van hetzelfde laken een pak, Teeuwen is vanaf dag één uniek in z’n soort.
Verlangen naar Teeuwen
De tropenjaren van Teeuwen zorgen uiteindelijk voor vermoeidheid bij de cabaretier. Hij geeft er de brui aan en verlaat cabaret zo snel als hij destijds gekomen is. Zeven jaar afwezigheid doet dan ook verlangen. Kaarten voor zijn nieuwe show Spiksplinter waren binnen een paar uur uitverkocht.
Terecht. Tenminste als je van de traditionele Teeuwen houdt. De humor waarmee hij een verhaal de ruimte in slingert, is vanaf de eerste seconde ongeëvenaard. Net als zijn mimiek, beweging en de smoel die hij erbij trekt. Hij staat nog geen tel op het podium, en hij springt al op schoot bij een toeschouwer op de eerste rij. Zijn gerenommeerde ‘Godverdómme man!’ galmt gelijk door de zaal. En het publiek schiet in de eerste minuut in een lachstuip.
Maar soms voel je de grap op je sloffen aankomen. Een zoetsappige Teeuwen die over een onderwerp mijmert, daar kun je prat op gaan dat hetzelfde onderwerp drie seconden later tot op de grond wordt afgebrand.
Vermoeiend, zoveel fantasie
Je vraagt je tijdens iedere show van Hans Teeuwen regelmatig af; waar haalt hij die hersenspinsels in godsnaam vandaan!?! Teeuwen geeft dat in Spiksplinter ook toe: ‘Soms is het best vermoeiend om zoveel fantasie te hebben...’ Vervolgens gaat hij vrolijk verder met zijn sketches over aarswormen, een hagedis die op zoek is naar dansplaten, Adolf van Duin, Jaws en linkse wijven met een rechtse poes.
Gedurfd is een carnavalesk lied over de Isla-la-la-la-lam, een potentieel hitje à la snelkookpan ontbreekt evenmin: ‘dorst, dorst, dorst; lekker drinken!’ En de hele zaal doet mee. Al merk je wel dat de echte uitbundige lachers, vaak uit dezelfde hoek komen. Teeuwen heeft een harde kern fans die bij alles wat Teeuwen doet of zegt schuddebuikend van de stoel valt.
Zo ziet Eindhoven Teeuwen het liefst
Hulde dat Teeuwen niet onderdoet voor zijn oude niveau. Hij is dol, dwaas en mesjogge. Zo ziet Eindhoven hem het liefste. Die kronkel in zijn hoofd maakt zijn voorstelling juist zo spannend. Fungeren als zeikstraal bij Teeuwen is me bespaard gebleven. Al gold dat niet voor iedereen tijdens Spiksplinter.
Gepubliceerd op website kuuskuus.nl